س: در جبهه اگر پرستار در حین پانسمان مجبور به نظر و لمسی که موجب حرمت است باشد لمس و نظر او چه صورت دارد؟

ج: اگر برای سلامت او [مریض] لزوم دارد و کسی که محرم است نیست مانع ندارد به مقدار ضرورت.

س: در بعضی از مناطق ایران برای عقد ازدواج از طرف مقامات مسئول دستور می دهند که عروس و داماد ورقه آزمایش خون تهیه کنند، چنانچه دکتر زن برای این آزمایش وجود نداشته باشد آیا دکتر مرد می تواند این وظیفه را انجام دهد؟

و نیز اگر دکتر زن وجود دارد ولی در اثر بی توجهی یا غیر آن دکتر مرد آزمایش را انجام می دهد آیا اشکالی دارد؟

ج: اگر آزمایش مستلزم لمس یا نظر حرام باشد جایز نیست.

س: جهت تعیین سن دختر باید پیش رئیس دادگاه بروند (رئیس دادگاه مرد است و جسم دختر را لمس می کند) آیا اشکال دارد؟

ج: جایز نیست مگر آنکه از پشت لباس باشد.

س: با توجه به اینکه روال آموزش پزشکی در بیمارستان ها طوری است که گاهی دانشجویان مجبور به لمس و یا نگاه به بدن نامحرم می باشند، آیا از نظر شرعی روابط دانشجو با بیمار همان رابطه پزشک با بیمار است؟ و آیا برای انجام موارد فوق لازم است بیمار در جریان امر قرار گیرد؟ و آیا رضایت بیمار برای معاینه وی توسط غیر پزشک معالج (دانشجو و دستیار) لازم است؟

ج: از لمس و نظر به جاهای حرام باید اجتناب شود، مگر در مورد اضطرار؛ و گفتن به بیمار لازم نیست.

س: من دانشجوی رشته پزشکی هستم، لازمه آموزش در این رشته، معاینه بیماران مرد به وسیله دانشجویان دختر می باشد. آیا از نظر شرعی اشکالی در این امر وجود دارد؟

ج: ادامه تحصیل بلامانع است، ولی از لمس و نظر حرام باید اجتناب شود.

س: آیا جایز است پزشک زن یا دانشجوی پزشکی دختر (به عنوان آموزشی و یا معالجه) برای بیماران مرد «سوند ادراری» بگذارد؟

ج: جایز نیست. و در مواقع ضرورت باید حتی المقدور برای مردها پزشک مرد و برای زن ها پزشک زن متصدی شود.

س: خواهرانی که دانشجوی کارآموز هستند، آیا برای حمام دادن بیمار مرد و ماساژ دادن پشت بیمار (در صورتی که بهیار مرد در محل می باشد) از نظر شرعی مجاز هستند؟ لازم به تذکر است که دانشجویان کارآموز با اصرار مربی آموزشی مجبورند حتی بیمارانی که قادر به حرکت کامل هستند و تقریبا بهبود یافته اند (به خاطر کسب نمره و مهارت) ماساژ بدهند، آیا این کارها از نظر شرع مقدس جایز است؟

ج: اگر ضرورت نباشد جایز نیست.

س: آیا زنان می توانند در حضور نامحرم سرودهای انقلابی و سخنرانی مذهبی داشته باشند؟

ج: سخنرانی با مراعات وظایف شرعیه و نبود مفسده مانع ندارد.

س: اینجانب مبلّغه ای می باشم که در ایام وفیات و اعیاد ائمه(ع) در اجتماع مخدّرات سخنرانی می کنم، ولی این کار بدون بلندگو ممکن نیست؛ و از طرفی هم ممکن است مرد نامحرمی از کنار محفل بگذرد و بعضی از کلمات اینجانب را به طور واضح یا غیر واضح استماع نماید، در این صورت تبلیغ بنده از نظر جناب عالی چه صورت دارد؟

ج: شنیدن مرد اجنبی صدای زن را در صورتی که بدون مفسده باشد اشکال ندارد.

س: با توجه به اینکه زنان و دختران در پیروزی انقلاب اسلامی سهم عظیمی داشته اند، فعلاً بانوان و دوشیزگان در مجالس و محافل و تظاهرات با مردان همدوش شده و حتی در مجالس مردان صحبت می کنند و بعضی از بانوان یا دوشیزگان با صدای بلند در مجلس مردانه قرآن می خوانند و ترجمه می کنند، آیا کار آنها از نظر شرع اسلام جایز است یا خیر؟

ج: تظاهرات و سخنرانی بانوان در صورت عدم مفسده مانع ندارد، و از خواندن اشعار و غیر آن با لحن، بین مردان اگر موجب مفسده است باید اجتناب نمایند.

س: خواندن سرودهای دسته جمعی خواهران نزد برادران جایز است؟

ج: با مراعات حجاب مانع ندارد، مگر آنکه مفسده داشته باشد.

س: مسابقه قرائت قرآن زن در محفل مردان چه صورت دارد؟ و سخنرانی زن در میان مردان چه صورت دارد؟

ج: حکم، دائرمدار وجود مفسده و عدم آن است.

س: آیا قرآن خواندن خواهران در مراسم صبحگاهی با صوت بلند با توجه به اینکه دبیران مرد هم صدای ایشان را می شنوند اشکال دارد یا نه؟

ج: اشکال ندارد مگر آنکه موجب تحریک و مفسده باشد.

س: استفاده از کفش هایی که با وجود پاشنه کوتاه صدا می دهد برای زنان چگونه است؟ و همین طور کفش های ورنی و برّاق؟

ج: اشکال ندارد مگر آنکه جلب توجه نامحرم نماید و موجب فساد شود.

پیام زن :: مرداد 1384،‌شماره 161