مدافع حرم

مدافع حرم چه نام زیبایی و چه سند ماندگاری که برای تاریخ خواهد ماند تاریخی که امروز افتخارش انقلاب 57 هست  انقلابی که جوانان ش روزی پیر جماران گفت: سربازان من در گهواره ها هستند، آری آنان با حضورشان 8 سال در میان گلوله و آتش  با بعثیانی جیرخوار  استکبار  عاشورایی جنگیدند و اجازه ندادند زره ای از خاک و ناموسشان در دست دشمن  قرار بگیرد وحال 27  سال از حماسه دفاع مقدس می گذرد و فرزندان همان حماسه آفرین هم پای همرزمان پدرانشان در دفاع از حریم  بانوی عاشورا در سوریه و از حریم امامین علیه السلام در عراق در آن سوی مرزها  با تکفیری ها می جنگند ،جوانانی که همه آرزویشان حضور در معرکه عاشورا بود ، جوانای که آرزویشان حضور در جنگ تحمیلی بود و قول معروف این جمله  (شهادت ،شهادت همه ی آرزومه) زمزمه لبانشان هست ، آری نوادگان همان سربازان در گهواری روح الله امروز سربازان  ولایت هستند و هرجا که احساس خطر می شود در خط مقدم مبارزه حاضر می شوند، شیعه و سنی کنار هم در یک سنگر  مقابل  زورگویی ها استکبار مبارزه می کنند، باشد روزی اسلام ستیزان کافر  از صحنه روزگار حذف شوند .یاد همه رزمندگان و شهدای بیداری جهان اسلام  در آن طرف مرزهای کشورمان  ایران سوار بر قطار انقلاب اسلامی در مقابل کفر ستم زور گویی مبارزه می کنند را گرامی می داریم.

شهید علی جمشیدی متولد شهرستان نور استان مازندران است. وی از رزمندگان و مجاهدان لشگر 25 کربلا بود که روز گذشته در پی مبارزه با تروریست های تکفیری در منطقه «خان طومان» به شهادت رسید.

حجت الاسلام و المسلمین سید صادق حسینی رئیس دفتر امام جمعه شهرستان نور خاطراتی از این شهید والامقام را اینگونه روایت می کند:بارزترین فعالیت شهید جمشیدی، تاسیس موسسه شهدای گمنام شهرستان نور بود. به طور کلی هر کاری در خصوص شهدا، خاصه شهدای گمنام در شهرستان نور برگزار می شد به همت این شهید و رفقایش از صفر تا صد کلید می خورد و اجرایی می شد.

 علی جمشیدی محوری برای جمع شدن بچه های حزب اللهی و مذهبی در کنار یکدیگر بود. در خیمه شهدا ایام فاطمیه را به طور مفصل و با برنامه ریزی زیبا و بی نقص بر پا می کرد. گاهی به برخی هئیت های مذهبی که در روز عاشورا به خیابان می آمدند انتقاداتی داشت و می گفت: این شیوه عزاداری بیشتر شبیه کارناوال است و باید در نحوه عزاداری برای اهل بیت علیهم السلام دقت بیشتری کنیم، وگرنه این نوع عزادرای برای من جوان فایده ای ندارد.

سال گذشته پس از آن تشییع شورمندانه شهدای غواص در تهران تعدادی از این شهدا را به استان مازندران انتقال دادند. پیکر دو تن از این شهیدان والا مقام در شهر نور خاکسپاری شد. حدودا 10 روز جانمایی برای تدفین شهدا توسط شهرداری نور و دیگر مسئولین زمان برد. لذا در این فاصله تشییع پیکر این شهدا در تعدادی از روستا های شهر نور و محمود آباد با برنامه ریزی شهید جمشیدی و رفقایش در هئیت شهدای گمنام به نحو احسن برگزار شد.

یکی از دوستان مشترک بنده و شهید جمشیدی امروز می گفت، همیشه کارهای نیک علی در خفا بود. او بی سر و صدا رفت و شهادتش حسابی سرو صدا به راه انداخت.

به طور کلی آدم کم حرفی بود اما بسیار فعال و پر جنب و جوش در کارها حاضر می شد. مثلا در برنامه ها کارهای ساده و یدی را هم خودش انجام می داد و وقت اجرا اسمی از خود نمی برد. می رفت گوشه و کناری می نشست. هفته گذشته یادواره ای در گلزار شهدای نور با حضور حجت الاسلام شیرازی نماینده ولی فقیه در سپاه قدس برگزار شد. همه کارهای این برنامه را نیروهای جوانی که توسط شهید جمشیدی پرورش یافته بودند انجام شد. کلا خانواده ای یک دست و حزب اللهی هستند. فیروز برادر بزرگتر شهید جمشیدی چندی پیش در سوریه به درجه رفیع جانبازی نائل آمد. خطبه عقد یکی از خواهرانش را بنده بر سر مزار شهدای گمنام خواندم. علی جمشیدی، دلش برای ولایت و مقام معظم رهبری می تپید. سال 88 و در اوج فتنه به تهران رفت تا به بچه های حزب اللهی مدد بدهد.

 تصاویر در یادمان پادگان دوکوهه اسفند 87 و فروردین 88