این یک آهنگ فولکولریک حماسی بود که زمان جنگ استاد  میرزاوندی میخواند

تو چِنو داری میای ، با اسبِ چار ناله میای
دِ سینِه ی آسمو میایی، مِنی که وا بادی میای

دَستِکَتَه به وِ دَسِم، تا که اَفتو بَزِنَه
عشق پاکه دَس بِراری، دُشمِنَه دِ جا می کَنَه

اِ سُواره ا سُواره ا سُوار
مَنِمَه دِ اِنتظارِت، دِ زِمِسو تا بِهار

دَستِکَت ها وِ لَغوم ،تون بِکو پا تِه دِ رِکو
یَه بِرارِم یه بِرارِم یه بِرارِم یه بِرار

زَخمِ الماسَه دِلِم، دردَه بی دَرمونَه بِرار
دَسِ تو دَسِ مِنَه، دَسِ مَه بی جونَه بِرار

غَم دُنیانِه بَکُش ایسِه که اوفتامَه وِ پات
کُشتِنَه دُشمِن بَد اَس یا که تِه آسونه بِرار

زِل روز وَختی دِر اُوما ، وَعدَمُو دِ لُو آو
وَختی سُرخ مُوهَ گِلال دِ خینِ مِه مِثلِ شِرآو

تو چی ماهی دل وِ دَریا بَزَه دریانِه بِه یین
نُوونی مُردِن چِه سَختَه دِ سیاهی گُلِ ماه

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ترجمه:

تو آنچنان با اسب چهار نعل داری میای
از سینه آسمون که میای انگار که با باد میای

دستت را بده به دستم تا که آفتاب بزنه
عشق پاک رفیق دشمن را سرنگون می کنه

ای سوار ای سوار ای سوار
منتظرت ماندم از زمستان تا بهار

دستت به لگامه تند کن پا تو در رکاب
یک دانه برادرم یکی برادرم ای برادر

برادر دلم زخم الماس و درد بی درمونه
برادر دست تو دست منه و دست من بی جونه

غم دنیا را حالا که بپا ت افتادم بکش
برادر کشتن دشمن بده یا که برات آسونه

وعده مون طلوع آفتاب لب آب
وقتی که رودخانه از خونم چون شراب سرخ میشه

تو مانند ماهی دل به دریا بزن و دریارا ببین
نمی دونی مردن در سیاهی گل ماه چقدر سخته