برچسب‌ها: حاج احمد متوسلیان

می‌گذرد کاروان، روی گل ارغوان
قافله ‌سالار آن، سرو شهید جوان
در غم این عاشقان، چشم فلک خون ‌فشان
داغ جدایی به دل، آتش حسرت به جان
خورشیدی تابیدی،‌ ای شهید
در دل‌ها جاویدی،‌ ای شهید
می‌گرید در سوگت، آسمان
می‌سوزد از داغت، شمع جان
چون روید لاله از، خاک تو
یاد آرم از جان، پاک تو
یاد آرم از جان، پاک تو
بنگر چون شد، دل‌ها خون شد، زین آتش‌ها
از موج خون، شد لاله‌ گون، دشت و صحرا
زین درد و غم، گرید عالم،‌ ای شهید ما
از این ماتم، خون می‌گریم
ای یاران،‌ ای یاران، سوزم از داغ غمی
داغ ظلم و ستمی
خون هر جانباز، می‌دهد آواز
جان فدای وطنم، خاک ایران کفنم
ای دریغا، لاله ما
گشته گلگون، خفته در خون
خورشیدی تابیدی،‌ ای شهید
در دل‌ها جاویدی،‌ ای شهید
می‌گرید در سوگت، آسمان
می‌سوزد از داغت، شمع جان

خواننده: شهرام ناظری

آهنگساز: محمدرضا لطفی

شاعر: محمد ذکایی

تاریخ اجرا: تابستان ۱۳۵۹

برچسب‌ها: کاروان شهید

دیدگاه‌های دولت ایران درباره بند 134 دستور جلسه37 مجمع عمومی سازمان ملل متحد

پيامدهاي طولاني شدن مناقشه نظامي ايران و عراق 

نامه مورخ 19 اكتبر 1982 نمايندگي دائمي ايران در سازمان ملل خطاب به دبيركل 

احتراماًً به پيوست يادداشت حاوي ديدگاه‌هاي دولت جمهوري اسلامي ايران درباره بند 134 دستور جلسه سي‌وهفتم مجمع عمومي به پيوست ارسال مي‌گردد.

سعيد رجايي خراساني ـ سفير و نمايندگي دائمي جمهوري اسلامي ايران در سازمان ملل 

---

پيوست
يادداشت

در 22 سپتامبر 1980، ‌مردم ايران سري حملات هوايي عراق به اهدافي در عمق خاك ايران را شاهد بودند. اين حملات تجاوزگرانه با هجوم نظامي وسيع همراه بوده و نيروهاي عراقي از مرزهاي بين‌المللي ايران عبور كردند و در خاك ايران در استان‌هاي باختران، ايلام و خوزستان وارد شدند. با توجه به اختلافات و مناقشات موجود ميان دو كشور، تشديد يك‌جانبه و مؤثر آن از سوي عراق صورت گرفت كه مردم ايران و انقلاب اسلامي را كاملاً متعجب ساخت.

مردم ايران ناگهان خود را درگير جنگ تحميلي تمام عيار ديدند و آن در حالي بود كه در پي پيروزي شكوهمند انقلاب، ايران قصد داشت بر نقش نظامي كه در منطقه خليج فارس داشت تجديد نظر كند و اميدوار بود كه به ماجراجويي‌هاي نظامي در منطقه خاتمه دهد. همچنين پيشرفت‌هايي جهت كاهش نيروهاي نظامي و قراردادهاي بزرگ جهت خريد مقادير زيادي تسليحات صورت گرفت و خريد برخي از تسليحات بسيار پيچيده را لغو كرد. 

اگر چه گزارش‌ها از ماه‌ها قبل از اينكه هجوم عراق به طور واقعي تحقق پذيرد، حاكي از آن بود كه عراق نيروهايش را در امتداد مرزهاي ايران تجمع داده، اما هنوز مردم ايران نمي‌توانستند باور كنند كه رژيم عراق كه با تبليغاتش وانمود مي‌كرد پايگاه ضد امپرياليستي در خاورميانه است به مردمي در منطقه حمله كند كه سرسختانه جهت آزادي خويش از سيطره امپرياليسم نبرد كرده بودند.

علاوه بر هجوم نظامي به خاك ايران، در 17 سپتامبر 1980، عراق يك طرفه قرارداد 1975 الجزاير درباره مرزهاي كشور و حسن هم‌جواري با ايران را لغو كرد و بر منطقه اروند رود (شط العرب) و نقاط ديگر ادعاي ارضي نمود. اين اقدام يك‌جانبه مغاير با روح و مفاد قراردادي بود كه وزيرخارجه فعلي عراق امضا كرده بود. ماده 5 قرارداد تصريح دارد:

«چارچوب مصونيت مرزها و احترام كامل به تماميت ارضي كشورها، طرفين عالي‌رتبه قرارداد تصريح مي‌نمايند كه خطوط مرزي آنها هم در زمين و هم رودها غيرقابل نقض، دائمي و نهايي است.» (ترجمه غيررسمي) 

عراق تلاش داشت هجوم خود به خاك ايران را با ادعاي اينكه حقوقي كه در قرارداد 1975 به عراق داده شده و ايران در رعايت آن طفره مي‌رود، به دست آورد. اين نقض قرارداد فوق است زيرا در ماده 6 آن به روشني ذكر شده كه در مورد عدم توافق درباره تفسير يا كاربرد قرارداد، آن موارد عدم توافق مي‌بايست نخست در مذاكرات مستقيم دوجانبه ميان طرفين حل و فصل شود و اگر با عدم موفقيت مواجه شد از طريق مساعي جميله كشور دولت ثالث و نهايتاً با حكميت، حل و فصل گردد.
متوسل شدن يك‌جانبه و از پيش طراحي شده عراق در استفاده از زور جهت حل و فصل مناقشه‌اش با ايران نيز نقض منشور سازمان ملل به ويژه پاراگراف 1 ماده 33 و پاراگراف 1 ماده 37 مي‌باشد. در پاراگراف 1 ماده 33 ذكر شده:

«طرفين هر مناقشه‌اي ـ كه تداوم آن احتمالاً حفظ صلح و امنيت بين‌المللي را مخاطره مي‌اندازد ـ بايد قبل از هر چيز درجست‌وجوي حل و فصل از طريق مذاكره، تحقيق، ميانجي‌گري، دلجويي، داوري، حل و فصل قضايي، متوسل شدن به مؤسسات يا ترتيبات منطقه‌اي و ساير ابزارهاي صلح‌جويانه به انتخاب خودشان باشند.»

در پاراگراف 1 ماده 37 آمده است:

«طرفين هر مناقشه و براساس ماهيت آن طبق ماده 33، اگر در حل و فصل آن با ابزارهاي مشخص شده آن ماده ناتوانند، بايد موضوع را به شوراي امنيت ارجاع دهند.»

براي مردم ايران روشن است كه عراق ابزارهاي صلح‌جويانه موجود را جهت حل و فصل اختلافاتش با ايران دارا بود، اما به استفاده از زور متوسل شد كه نه تنها به حقوق مورد ادعايش برسد بلكه از مزيتي كه در دورة انتقالي پس از انقلاب ايران به وجود آمده، حداكثر بهره‌برداري را بنمايد. در چنين شرايطي به فتوحات ارضي دست يافته و نيروهاي انقلاب جوان ايران را وارد جنگ مي‌سازد و نهايتاً با تضيعف انقلاب آن‌ را به نقطه پايان مي‌رساند.

همان‌طور كه اقدامات عراق تهديد جدي براي استقلال و تماميت ارضي ايران به شمار مي‌رود، براي صلح و امنيت كل منطقه خليج فارس نيز خطرناك است. مردم ايران از جامعه بين‌المللي انتظار دارند كه جهت بازگشت عدالت مشاركت نموده و به تهديدات عليه صلح و امنيت منطقه پايان دهند. 
شوراي امنيت در 28 سپتامبر قطعنامه 479 (1980) را تصويب كرد و كاملاً مردم ايران را مأيوس ساخت. مردم از شوراي امنيت انتظار داشتند كه به تعهدات و مسئوليت‌هاي بزرگ خويش تحت منشور وفادار باشد و اين چنين عمل نكند. يك كشور عضو سازمان ملل قبل از اينكه به طور يك‌جانبه به تجاوزات نظامي و اشغال سرزمين جهت حل و فصل مناقشه متوسل شود، بايد به تعهداتش تحت منشور طبق ماده 33 و 37 ملزم باشد. اما كشور (عراق) واقعاً تصميم يك جانبه‌اي اتخاذ كرد و وظيفه شورا است كه آن دولت را به خاطر عدم التزام به منشور محكوم نمايد و خواستار آن گردد كه به شرايط قبل از شروع تجاوز بازگشته و مناقشه را بر اساس ماده 33 و 37 منشور حل و فصل نمايد. 

قطعنامه 479 (1980) نه تنها توقعات مردم فداكار ايران را برآورده نساخت، بلكه به آنها نشان داد كه شوراي امنيت نسبت به حقوق قانوني‌شان طفره رفته و از سوي شورا تلاش شده كه وضعيت در جبهه‌هاي جنگ ناديده گرفته شده و به پيامدهاي تجاوزات نظامي عراق اعتبار بخشد و ايران را وادار به آتش‌بس نموده كه يك‌جانبه و به نفع عراق مي‌باشد.

در چنين شرايطي مردم ايران راهي ندارند جز اينكه قطعنامه 479 (1980) شوراي امنيت را رد نمايند، زيرا اين قطعنامه متجاوز را كاملاً خرسند مي‌سازد و حقوق قربانيان را تأمين نمي‌نمايد. 
مردم ايران هرگونه اقدامي كه به ايران تحميل شده و امتيازي داده شود را رد مي‌نمايند، زيرا تنها به اين معناست كه به حكومت متجاوز عراق به خاطر تجاوزاتش عليه ايران پاداش داده شده است و بنابراين طولاني شدن تجاوزات و تكرار آن در آينده را باعث مي‌گردد.

در حدود 22 ماه است كه عراق مناطق وسيعي از ايران را اشغال كرده و رهبري عراق احساس مي‌كند كه هرگونه عكس‌العملي در برابر تجاوزاتش را خنثي كرده است. از طرف ديگر مردم ايران شاهد سكوت مرگباري از سوي جامعه بين‌المللي مي‌باشند و اين در حالي است كه عراق به جنگ ويرانگر خود عليه مردم غيرنظامي ايران در باختران، ايلام و خوزستان و تأسيسات غيرنظامي در اين استان‌ها ادامه مي‌دهد. در طي اين 22 ماه مردم ايران توانسته‌اند با لطف خداوند نيروهاي متجاوز عراق را به عقب رانده و اغلب سرزمين‌هاي اشغالي ايران را با فداكاري وصف‌ناپذيري آزاد سازند. با آزادسازي خرمشهر، عراق كه به خيال خود فكر مي‌كرد موقعيت مستحكمي را در اختيار دارد، آن را از دست داد و در حقيقت به مفهوم آن بود كه نهايتاً از بقيه سرزمين‌هايي كه هنوز در اختيار دارد نيز بيرون رانده خواهد شد. مردم ايران در اين مقطع زماني از جامعه بين‌المللي انتظار دارند كه باور كنند ايران نهايتاً موفق شده است كه يكي از بزرگ‌ترين موانع براي صلح را از پيش رو برداشته و آنها بايد توجه خود را به اين مهم معطوف سازند. تجديد فعاليت شوراي امنيت با توجه به جنگ تجاوزگرانه عراق تنها به ابراز نگراني براي عراق بسنده شده است. قطعنامه 514 (1982) شوراي امنيت، تجاوزات و اشغال نظامي از سوي عراق را كه بيش از 22 ماه طول كشيده ناديده گرفته است. همچنين در محكوم كردن متجاوز به خاطر عدم رعايت مفاد 33 و 37 منشور كوتاهي كرده و در اين قطعنامه هرگونه اشاره‌اي به عراق در مورد تخريب و انهدام آمرانه شهرها، روستاها، جاده‌ها، مزارع و از بين بردن كليه نشانه‌هاي حيات در مناطق تحت اشغال خود و در برد توپخانه‌اش، خودداري شده است. همچنين رفتار ددمنشانه عراق در سرزمين‌هاي اشغال شده و جنايات وحشيانه‌اش عليه بشريت را ناديده گرفته است، از همين رو حق انكارناپذير مردم ايران است كه به‌دنبال عدالت و جبران خسارت باشند. اما در قطعنامه 514 (1982) از هرگونه تلاش جهت ايجاد سپر امن كه در وراي آن دولت جنايتكار عراق بتواند پنهان شود، خودداري نشده است.
بنابراين، روشن است كه مردم ايران قطعنامه 514 (1982) را نيز رد مي‌كنند. قطعنامه 522 (1982) شوراي امنيت نيز به همان دلايل رد شده است.

دولت جمهوري اسلامي ايران مكرراً تمايل خود را به استقرار صلح عادلانه و پايدار در منطقه خليج فارس ابراز داشته است. اين بدين معنا نيست كه هر چيزي تحت عنوان صلح مطرح شود را خواهد پذيرفت. صلح پايدار با صلحي كه تنها دولت ماجراجوي عراق جهت تجديد سازمان و آرايش جديد خود براي مراحل آتي مطرح مي‌كند، ‌متفاوت است. 

قرارداد 1975 كه ايراني‌ها فكر مي‌كردند بر اساس آن مناقشاتشان با عراق پايان يافته است، از سوي همان رهبري كه آن را امضا كرده و هنوز در عراق حاكم است، ملغي گرديد و اين كشور نيروهايش را سازمان‌دهي كرده و منتظر فرصت مناسب جهت شروع جنگ تجاوزگرانه عليه ايران شد. مردم انقلابي ايران به طور شايسته‌اي فداكاري كردند تا نيروهاي عراقي متجاوز را از اغلب سرزمين‌هايي كه آنها تحت اشغال داشتند، بيرون راندند. آنها حق دارند و انتظار دارند كه ضمانت‌هاي غيرقابل انكاري دريافت كنند تا با تجاوزات ديگري از سوي عراق در آينده مواجه نشوند. جامعه بين‌المللي با ناديده گرفتن حقوق و خواسته‌هاي مردم ايران تنها بيگانگي خود را از واقعيت‌هاي موجود در منطقه خليج فارس نشان داده است. در وهله نخست ضرورت دارد جامعه بين‌المللي جهت كمك به اعاده صلح در منطقه تلاش نمايد و اعتباري كه در ميان مردم ايران از دست داده، به دست آورد و اين مهم وقتي قابل دست‌يابي است كه جامعه بين‌المللي مباحثات درباره واقعيت‌هاي مناقشه عراق و ايران را آغاز كند. عراق تاكنون عملاً نشان داده كه علاقه‌مند به صلح پايدار نيست. اين كشور به طور سيستماتيك به دنبال چنين سياستي است و با منحرف كردن جامعه بين‌المللي تلاش دارد اين سياست را با تبليغات انحرافي حفظ كند. چنين سياستي تنها در متقاعد كردن مردم ايران مبني بر نبودن صداقت در رهبري عراق جهت دست‌يابي به صلح عادلانه و پايدار، سودمند بوده است.
قطعنامه‌اي مناسب و عادلانه است كه منعكس كننده واقعيت‌هاي موجود در صحنه ميان ايران و عراق باشد. الگوي قطعنامه كه جمهوري اسلامي ايران پيشنهاد كرده به شرح ذيل است:

مجمع عمومي
با ملاحظه قرار دادن موضوع "پيامدهاي طولاني شدن مناقشه نظامي ميان ايران و عراق". 
با تأكيد مجدد بر نارواداشتن استفاده يا تهديد با زور در روابط بين‌المللي.
با درخواست مجدد از دولت‌ها در ملزم بودن دولت‌هاي كنوانسيون ژنو در مورد محافظت از جان غيرنظاميان در زمان جنگ، مورخ 12 آگوست 1949. 
با تأكيد مجدد نسبت به تعهد دولت‌ها در ملزم بودن به مفاد منشور و به ويژه مواد 33 و 37 جهت حل و فصل مناقشاتشان. 

با يادآوري حق كليه دولت‌ها جهت دفاع از خويش به صورتي كه در ماده 51 منشور شناخته شده است:

1- محكوم نمودن عراق به دليل شروع تجاوزات نظامي در مناقشه خود با ايران قبل از اينكه به استفاده از كليه ابزارهاي صلح‌جويانه موجود در چارچوب منشور مبادرت نمايد. 

2- با تأسف از اشغال سرزمين ايران از سوي عراق و تلاش اين كشور با اشغال غيرقانوني جهت به دست آوردن امتيازات سياسي. 

3- همچنين محكوم كردن عراق به خاطر متمركز ساختن توان جنگي عمده‌اش به مدت تقريباً دو سال عليه غيرنظاميان ايران كه منجر به جنايات دردناكي عليه بشريت گرديده كه نقض كنوانسيون ژنو در مورد محافظت از غيرنظاميان در زمان جنگ (مورخ 12 آگوست 1949) به شمار مي‌رود.

4- با تصريح بر حق مردم ايران در جبران خسارت جاني و مالي كه بر اثر تجاوزات عراق متحمل شده‌اند و موظف بودن عراق در كمك به بازسازي كليه تأسيسات غيرنظامي كه به طور عمد در مناطق تحت اشغال غيرقانوني‌اش تخريب كرده‌است.

5- درخواست از ايران و عراق در پايان بخشيدن كليه عمليات‌هاي نظامي جهت حل و فصل مناقشاتشان به روش‌هاي صلح‌جويانه براساس مفاد منشور.

6- استقبال از تلاش‌هاي دبيركل جهت ميانجي‌گري ميان دو كشور و دعوت از وي جهت ادامه تلاش‌هاي ميانجي‌گرانه‌اش.

 

برچسب‌ها: دیدگاه‌های دولت ایران

19اکتبر 1982 ( 28 مهر 1361) ایران یادداشتی به دبیرکل سازمان ملل ارسال می‌کند.

 

در این یادداشت، دلایل ادامه جنگ ازسوی نیروی مدافع، چرایی بی‌اعتمادی مردم ایران به شورای امنیت، حقانیت و مشروعیت ادامه دفاع ازسوی ایران، غیرقابل‌اعتمادبودن صدام به‌عنوان امضاکننده قرارداد 1975 و ملغی‌کننده آن!، وجود راه‌حل‌های غیرنظامی برای رفع مناقشات بین دو کشور، سکوت شورای امنیت درقبال 22 ماه تجاوز گسترده و آشکار و خونریزانه عراق، تمایل ایران به صلحی عادلانه و عاقلانه، مقدمه‌ای می‌شود برای ارائه یک الگوی شش‌ماده‌ای به‌عنوان قطعنامه‌ای برای رسیدن به یک صلح پایدار.

 

این الگو که با جانبداری آشکار شورای امنیت از کشور متجاوز، در آن زمان نادیده گرفته شد، حاوی دو خواسته اساسی "محکومیت تجاوز"، و "جبران خسارات وارده" بود.

 

  در بخشی از این نامه آمده است:

«شوراي امنيت در 28 سپتامبر، قطعنامه 479 (1980) را تصويب كرد و كاملاً مردم ايران را مأيوس ساخت. مردم از شوراي امنيت انتظار داشتند كه به تعهدات و مسئوليت‌هاي بزرگ خويش تحت منشور وفادار باشد ... قطعنامه 479 (1980) نه‌تنها توقعات مردم فداكار ايران را برآورده نساخت، بلكه به آنها نشان داد كه شوراي امنيت نسبت به حقوق قانوني‌شان طفره رفته و ازسوي شورا تلاش شده كه وضعيت در جبهه‌هاي جنگ ناديده گرفته شده و به پيامدهاي تجاوزات نظامي عراق اعتبار بخشد و ايران را وادار به آتش‌بس نموده كه يك‌جانبه و به نفع عراق مي‌باشد.»

 

در قسمتی دیگر از این نامه چنین می‌خوانیم:

«قطعنامه 514 (1982) شوراي امنيت، تجاوزات و اشغال نظامي ازسوي عراق را كه بيش از 22 ماه طول كشيده، ناديده گرفته است. همچنين در محكوم‌كردن متجاوز به‌خاطر عدم‌رعايت مفاد 33 و 37 منشور كوتاهي كرده و در اين قطعنامه هرگونه اشاره‌اي به عراق درمورد تخريب و انهدام آمرانه شهرها، روستاها، جاده‌ها، مزارع و ازبين‌بردن كليه نشانه‌هاي حيات در مناطق تحت اشغال خود و در برد توپخانه‌اش، خودداري شده است. همچنين رفتار ددمنشانه عراق در سرزمين‌هاي اشغال‌شده و جنايات وحشيانه‌اش عليه بشريت را ناديده گرفته است.»

 

در پایان این سند، ایران الگوی قطعنامه پیشنهادی خود را متضمن محکومیت و شناسایی متجاوز و جبران خسارات وارده، به شورای امنیت ارائه می‌کند.

 

بازخوانی این سند (مشاهده متن کامل ترجمه سند) که تصویر متن اصلی آن در ذیل همین متن آمده است، ما را به بررسی رفتار شورای امنیت و سازمان ملل در دو سال اول جنگ دعوت می‌کند.

 

رفتار شورای امنیت در دو سال اولیه جنگ تحمیلی:

هم‌زمان با تهاجم سراسری ارتش عراق به خاک ایران، آزمونی دشوار برای سازمان ملل و رکن سیاسی امنیتی آن یعنی شورای امنیت آغاز شد. آزمونی که بر این مبنا استوار بود: اعضای دائم شورای امنیت، یا همان ابرقدرت‌ها، در مقابل جنگ تمام‌عیاری که عراق تدارک دیده و امنیت کانونی منطقه خاورمیانه را خدشه‌دار کرده است، چگونه مواجهه می‌کنند و به‌طورکلی، سازمان ملل متحد که به گواه منشور ملل متحد (اساسنامه سازمان)، هدف اولیه آن "تأمین صلح و امنیت بین‌المللی" است، به‌منظور ممانعت از بروز جنگ و بازداشتن صدام از توسل به نیروی نظامی و تجاوز به خاک ایران، چگونه عمل کرده است.

 

در این آزمون دشوار، سازمان ملل و خصوصاً شورای امنیت، مردود شدند و بررسی رفتار حقوقی آنها نشان می‌دهد، پیشبرد اهداف سیاسی و استراتژیک آنها در منطقه خاورمیانه و مقابله با انقلاب اسلامی ایران، اولویت اصلی قدرت‌های بزرگ در دو سال آغاز جنگ بوده است. در این میان، شعار صلح سازمان ملل، در موضوع جنگ عراق علیه ایران، ناکارآمد و دروغین از آب در آمد.

 

برای توضیح و اثبات این ادعا، راه دشواری در پیش نداریم؛ نگاهی به عملکرد شورای امنیت برای راستی‌آزمایی شعار صلح آنها، بسیار درس‌آموز است: منشور ملل متحد ضمن ماده 24 تحقق هدف اصلی سازمان یعنی تأمین صلح و امنیت بین‌المللی را برعهده شورای امنیت نهاده و دول عضو سازمان، ضمن این ماده پذیرفته‌اند که شورا جهت حصول این هدف به نام آنها اقدام نماید و به این لحاظ ضمن ماده 25، اعضای سازمان موافقت کرده‌اند که تصمیات شورای امنیت را طبق منشور اجرا کنند. حال باید دید که آیا شورای امنیت به وظایف خود طبق منشور برای مقابله با فاجعه‌ای که با تجاوز نظامی عراق به ایران شکل گرفته بود، عمل کرد؟

 

در سوم مهرماه 1359، یعنی با گذشت 3 روز از جنگ، دبیرکل به رؤسای جمهور ایران و عراق نامه‌ای می‌زند و از آنها می‌خواهد از همه عملیات‌های نظامی اجتناب کنند. تجاوز به مرزهای بین‌المللی ازجانب دبیرکل سازمان ملل نادیده گرفته می‌شود و هر دو سوی این منازعه به یک چشم دیده می‌شوند. اما عملکرد شورای امنیت از این نیز عجیب‌‌تر است: قطعنامه 479 شورا، تجاوز سراسری ارتش عراق از هوا، زمین و آب به ایران را "وضعیت میان ایران و عراق" می‌نامد و از طرفین می‌خواهد از کاربرد زور بپرهیزند. تصور اینکه متجاوز به مرزهای چندین هزارساله در خاک ماست و اصل خدشه‌ناپذیر و سنتی حقوق بین‌الملل به نام دفاع مشروع نیز موردپذیرش منشور ملل متحد است و شورای امنیت در اولین قطعنامه خود که همراه با تجاوز عراق بوده است، بیان‌گر همراهی این شورا و تأیید ضمنی رویه‌ای بود که صدام در پیش گرفته است.

 

در پیشنهاد شورای امنیت، نه‌تنها کوچک‌ترین اشاره‌ای به نقض تمامیت ارضی ایران و محکومیت تجاوز نظامی عراق نشد، بلکه نه پیشنهاد آتش‌بس داده شد و نه نیروی متجاوز را ملزم به ترک مناطق اشغالی کرد. چنانچه این قطعنامه موردپذیرش قرار می‌گرفت با توجه به تبلیغات گسترده عراق مبنی‌بر توصیف تجاوز نظامی به ایران به‌عنوان جنگ عربی – فارسی، علی‌القاعده بلافاصله تعدادی از دولت‌های عرب، استقرار ارتش اشغالگر را در مناطق اشغالی به‌عنوان وضعیت جدید به رسمیت می‌شناختند و وضعیت اشغالگری اسرائیل در سرزمین‌های فلسطینی یعنی مشروعیت وضعیت مستقر درمورد قلمرو سرزمینی اشغال‌شده ایران تکرار می‌شد و در چنین وضعی ضمن مذاکرات صلح، بازگشت نظامیان اشغالگر به پشت مرزهای به‌رسمیت‌شناخته‌شده بین‌المللی قبل از تجاوز، به‌عنوان امتیازی قلمداد می‌شد که به ایران داده می‌شود! به بیان دیگر، مفهوم واقعی قطعنامه 479 این بود که نیروهای عراقی در مناطق اشغالی باقی بمانند و ایران از حمله به نیروهای متجاوز برای بازپس‌گیری مناطق اشغالی خودداری ورزد. چه بسا استمرار اشغالگری، به طرح دعاوی طولانی جهت رسیدگی به ادعاهای بی‌اساس عراق می‌انجامید و با اطاله این وضع، مشروعیت وضعیت‌های نامشروع به‌لحاظ استقرار آنها یعنی ادعایی که رژیم اشغالگر اسرائیل جهت دائمی‌کردن اشغال سرزمین‌های فلسطینی عنوان می‌کند، علیه ایران به کار گرفته می‌شد.

 

پس از صدور قطعنامه 479 و فاصله بسیار زیادی که با حداقل خواسته‌های ایران داشت، نیروهای مردمی با فرمان امام خمینی(ره) بسیج شدند و این واقعیت در فضای عمومی جامعه نقش بست: برای احقاق حقوق و آزادسازی شهرهای اشغالی، امید به سازمان‌های بین‌المللی بیهوده است و باید با متجاوز جنگید. متمرکزشدن سپاه در خوزستان و همراهی با ارتش، موجب طرح و اجرای عملیات‌های آزادسازی مناطق اشغال‌شده گشت و طی عملیات‌های ثامن‌الائمه، طریق‌القدس، فتح‌المبین و درنهایت بیت‌المقدس، ارتش عراق حدوداً از خاک ما عقب رانده شد. رؤیای تجزیه ایران، برای عراق و حامیان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای‌اش، تبدیل به کابوسی خطرناک شده بود. در همین اوضاع و احوال، پس از 22 ماه سکوت، شورای امنیت به درخواست کشور اردن و حمایت امریکا تشکیل جلسه داد و دومین قطعنامه (شماره 514 – 21/4/1361) خود را صادر کرد. نگرانی درمورد ادامه مناقشه، خواستار آتش‌بس و خاتمه فوری عملیات نظامی، عقب‌نشینی نیروها به مرزهای شناخته‌شده و مواردی از این دست، مندرج در این قطعنامه بود. با هجوم عراق و درنوردیدن مرزهای شناخته‌شده، شورای امنیت الزام دو طرف به برگشتن به مرزهای بین‌المللی را صلاح ندانسته بود، اما اینک و در زمانی که نیروهای نظامی ایران با عدم‌احقاق حقوق خود تلاش می‌کنند عراق را در مرزهای خود تنبیه کنند و سازمان‌های بین‌المللی را وادار کنند تا شرایط ایران را بپذیرد، شورای امنیت از طرفین می‌خواهد که به مرزهای شناخته‌شده بازگردند!

 

قطعنامه سوم شورای امنیت (قطعنامه شماره 522) در تاریخ 4 /7 /1361 صادر شد. قبل از تصویب این قطعنامه، عراق آمادگی خود را درجهت اجرای قطعنامه 514 اعلام کرده و در بندهای اجرایی قطعنامه از اعلام آمادگی عراق استقبال شده بود. این در حالی بود که با اندک هوش و تحلیل سیاسی نظامی از آن دوران، متوجه می‌شویم که صدام به‌دلیل ضعف نظامی در جبهه‌ها و درحالی‌که خودبه‌خود پشت مرزهای عراق بود، بازگشتن به مرزها را می‌پذیرفت. قابل‌پیش‌بینی بود که پس از تجدید قوا، طرح حمله‌ای مجدد را کلید بزند. در این قطعنامه همچنان اشاره‌ای به متجاوز نشده بود.

 

این نوشتار، شرح مختصری بود از رفتار حقوقی سازمان ملل و شورای امنیت در دوساله آغازین جنگ و تلاش مردم ایران برای شناسایی متجاوز (که آثار حقوقی و اقتصادی فراوانی بر آن مترتب می‌شود) که سبب شد درنهایت در قطعنامه 598 که چندین سال بعد صادر شد، ایران به حداقلی از خواسته‌های خود برسد و دست از جنگ بکشد. به بیان دیگر، ما در دو جبهه جنگیدیم؛ در جبهه نظامی صدام را وادار کردیم ماجراجویی نظامی را در مرزهای خود تجربه کند و با ازدست‌رفتن فاو و شلمچه در عملیات‌های والفجر8 و کربلای5، تجربه تلخی برای کشور عراق رقم زده شود؛ و در جبهه سیاسی و بین‌المللی نیز، طی هشت‌سال جنگ، سازمان ملل را وادار کردیم که حداقلی از شرایط ایران را برای قبول صلح بپذیرد.

البته امروز و با گذشت بیش از سه دهه از آغاز جنگ، طبعاً گفتمان عمومی جامعه ایران به‌عنوان یک قربانی بزرگ جنگ، همچنان ضدجنگ است. این صلح‌طلبی عمومی، نباید به قضاوت نادرست درباره نیروهای سیاسی و نظامی آن روز کشور بینجامد و به‌اشتباه آنان را متهم به تمایل‌نداشتن به صلح کرد. خوشبختانه اسناد ثبت‌شده سازمان ملل بیان‌گر حقیقتِ وقایع آن روز است و برعهده محققان و آن دسته از علاقه‌‍مندان تاریخ کشور است تا خود به‌دور از هیاهو، تلاشی برای درک و تحلیل درست از تاریخ کوتاه‌مدت کشور داشته باشند.

 

 

 

 

 

برچسب‌ها: پیشنهاد ایران اتمام جنگ

نامه مورخ 19 اكتبر 1982 ( 28 مهر 1361) نمايندگي دائمي ايران در سازمان ملل خطاب به دبيركل  که طی شماره A/37/555 در اسناد سازمان ملل منتشر شده، حاوی یادداشتی است که دیدگاه‌های دولت جمهوری اسلامی ایران را درباره جنگ ایران و عراق و راه‌حل دستیابی به صلحی عادلانه بیان می‌کند.

 

یادآور می‌شود که شورای امنیت سازمان ملل، یک هفته پس از تهاجم گسترده عراق به ایران، اقدام به صدور اولین قطعنامه خود درباره این حادثه مهم می‌کند. در این قطعنامه (479) از تجاوز و جنگ تحمیل‌شده با عنوان "وضعیت میان ایران و عراق" یاد کرده، هیچ اشاره‌ای به ضرورت عقب‌نشینی قوای متجاوز به مرزها نمی‌کند.

 

در 21 تیرماه 1361 پس از آنکه ایران موفق به اخراج ارتش متجاوز عراق از بخش‌های عمده‌ای از خاک خود ازجمله خوزستان می‌شود، و در آستانه عملیات رمضان که به‌منظور تنبیه و تعقیب متجاوز اجرا می‌شود، شورای امنیت سازمان ملل با صدور قطعنامه 514 برای اولین‌بار خواستار عقب‌نشینی به مرزهای بین‌المللی می‌شود!

 

این شورا که از 6 مهر 1359 تا عملیات رمضان، هیچ توجهی به جنگ ایران و عراق ندارد، مجدداً به فاصله سه ماه از صدور قطعنامه قبلی، اقدام به صدور قطعنامه 522  در تاریخ 12 مهر 1361  می‌کند.

 

یادداشت رسمی ایران در تاریخ 28 مهر 1361 با توجه به این جریان، معنا و مفهوم بیشتری پیدا می‌کند.

 

این پیشنهاد، ذیل یک یادداشت رسمی ازسوی دولت جمهوری اسلامی ایران توسط نماینده دائمی ما در سازمان ملل، آقای سعید رجایی خراسانی، به دبیرکل سازمان ملل ارسال شد.

 

اینک در سالگرد ارسال این نامه، ( 28 مهر) پایگاه اطلاع‌رسانی دفاع مقدس اقدام به انتشار این سند می‌کند:

 

---

مجمع عمومي

با ملاحظه قراردادن موضوع "پيامدهاي طولاني‌شدن مناقشه نظامي ميان ايران و عراق". 
با تأكيد مجدد بر نارواداشتن استفاده يا تهديد با زور در روابط بين‌المللي.
با درخواست مجدد از دولت‌ها در ملزم‌بودن دولت‌هاي كنوانسيون ژنو درمورد محافظت از جان غيرنظاميان در زمان جنگ، مورخ 12 آگوست 1949. 
با تأكيد مجدد نسبت به تعهد دولت‌ها در ملزم‌بودن به مفاد منشور و به‌ويژه مواد 33 و 37 جهت حل‌وفصل مناقشاتشان. 

با يادآوري حق كليه دولت‌ها جهت دفاع از خويش به‌صورتي‌كه در ماده 51 منشور شناخته شده است:

1. محكوم‌نمودن عراق به‌دليل شروع تجاوزات نظامي در مناقشه خود با ايران قبل از اينكه به استفاده از كليه ابزارهاي صلح‌جويانه موجود در چارچوب منشور مبادرت نمايد. 

2. با تأسف از اشغال سرزمين ايران ازسوي عراق و تلاش اين كشور با اشغال غيرقانوني جهت به‌دست‌آوردن امتيازات سياسي. 

3. همچنين محكوم‌كردن عراق به‌خاطر متمركزساختن توان جنگي عمده‌اش به‌مدت تقريباً دو سال عليه غيرنظاميان ايران كه منجر به جنايات دردناكي عليه بشريت گرديده كه نقض كنوانسيون ژنو درمورد محافظت از غيرنظاميان در زمان جنگ (مورخ 12 آگوست 1949) به شمار مي‌رود.

4. با تصريح بر حق مردم ايران در جبران خسارت جاني و مالي كه براثر تجاوزات عراق متحمل شده‌اند و موظف‌بودن عراق در كمك به بازسازي كليه تأسيسات غيرنظامي كه به‌طور عمد در مناطق تحت اشغال غيرقانوني‌اش تخريب كرده ‌است.

5. درخواست از ايران و عراق در پايان بخشيدن كليه عمليات‌هاي نظامي جهت حل‌وفصل مناقشاتشان به روش‌هاي صلح‌جويانه براساس مفاد منشور.

6. استقبال از تلاش‌هاي دبيركل جهت ميانجي‌گري ميان دو كشور و دعوت از وي جهت ادامه تلاش‌هاي ميانجي‌گرانه‌اش.

برچسب‌ها: متن پیشنهاد صلح ایران به شورای امنیت
برچسب‌ها: قطعنامه 582 شورای امنیت
برچسب‌ها: قطعنامه 616 شورای امنیت

نوان و جلد کتاب: جنگ ايران و عراق در اسناد سازمان ملل - جلد 6

برچسب‌ها: قطعنامه 598 شورای امنیت

طرح قطعنامه (540) توسط كشورهاي گويان توگو و زئير
با بررسي مجدد موضوع تحت عنوان "وضعيت ميان ايران و عراق"؛
با يادآوري قطعنامه‌ها و بيانيه‌هاي شورا كه در آن از جمله آتش‌بس همه‌جانبه و پايان عمليات نظامي ميان طرفين خواسته شده است؛
با يادآوري گزارش مورخ 20 ژوئن 1983 (S/15834) دبيركل در مورد هيئت اعزامي منتخب وي جهت بازديد مناطق غيرنظامي در ايران و عراق كه مورد حملات نظامي قرار گرفته‌اند و قدرداني از دبيركل به خاطر تقديم گزارش واقع‌بينانه، متوازن و عيني در اين مورد؛
و نيز با ابراز قدرداني از تشويق‌ها و كمك‌ها و همكاري‌هايي كه دولت‌هاي ايران و عراق نسبت به هيئت اعزامي دبيركل مبذول داشته‌اند؛
با ابراز تأسف مجدد از مناقشه ميان دو كشور كه منجر به خسارات هنگفت جاني و زيان‌هاي فراوان به شهرها، اموال و تأسيسات زيربنايي اقتصادي شده است، با تأييد لزوم بررسي واقع‌بينانه علل جنگ؛
1- از دبيركل تقاضا مي‌نمايد تا با كوشش‌هاي ميانجيگرانه خود ميان طرفين به منظور نيل به حل اختلاف به نحو كامل و عادلانه و شرافتمندانه كه مورد قبول هر دو طرف باشد، ادامه دهد.
2- نقض حقوق انساني و بشردوستانه، مخصوصاً مفاد كنوانسيون 1949 را در كليه زمينه‌هاي آن محكوم مي‌كند و خواستار توقف‌ فوري كليه عمليات‌هاي نظامي عليه هدف‌هاي غيرنظامي از جمله شهرها و مناطق مسكوني است.
3- حق كشتي‌راني و بازرگاني آزاد را در آب‌هاي بين‌المللي مورد تأكيد قرار داده و از كليه كشورها مي‌خواهد كه بلافاصله به خصومت‌ها در منطقه خليج (فارس) از جمله خطوط دريايي آبراه‌هاي قابل كشتي‌راني، بنادر، پايانه‌ها، تأسيسات دور از ساحل و همة بنادري كه به‌طور مستقيم يا غيرمستقيم به دريا راه دارند، پايان داده و به تماميت ارضي ديگر كشورهاي ساحل احترام بگذارند. 
4- از دبيركل درخواست مي‌نمايد كه با طرفين در مورد راه‌هاي توقف خصومت، از جمله احتمال اعزام ناظران سازمان ملل مشورت نمايد و گزارش نتيجه اين مشورت‌ها را به شوراي امنيت تسليم نمايد.
5- از هر دو طرف مي‌خواهد كه از هر اقدامي كه صلح و امنيت بين‌المللي و همچنين حيات دريايي در منطقه خليج (فارس) را در معرض مخاطره قرار مي‌دهد، خودداري ورزند. 
6- بار ديگر از كليه كشورها مي‌خواهد كه حداكثر خويشتنداري را درباره اقداماتي كه ممكن است به افزايش و گسترش مناقشه منجر شود، به‌كار برند و بدين ترتيب اجراي اين قطعنامه را تسهيل نمايند.
7- از دبيركل درخواست مي‌نمايد كه در مورد اجراي فوري و مؤثر اين قطعنامه با طرفين به مشورت پردازد.

 

برچسب‌ها: طرح قطعنامه 540 شورای امنیت

قطعنامه 522 (1982)

شوراي امنيت در جلسه 2399 خود كه تحت عنوان وضعيت ايران و عراق تشكيل شده بود، قطعنامه ذيل را تصويب كرد:
ـ شورا از ادامه جنگ و تشديد مناقشه ميان دو كشور كه تلفات سنگين جاني و خسارات مالي بسياري را موجب شده و صلح و امنيت منطقه را در معرض خطر قرار داده است، اظهار تأسف مي‌نمايد.
ـ شورا مجدداً تصريح كرد كه اعاده صلح و امنيت در منطقه به جديت كليه دولت‌هاي عضو در ملزم بودن به تعهداتشان تحت منشور سازمان ملل نيازمند است.
ـ شورا مجدداً طرفين درگير را به پذيرش و اجراي قطعنامه 479 كه به اتفاق آرا در 28 سپتامبر 1980 تصويب شده و نيز به بيانيه مورخ 5 نوامبر 1980 (S/14244)، دعوت كرد.
ـ شورا همچنين طرفين درگير را به پذيرش و اجراي قطعنامه 514 كه به اتفاق آرا در 12 جولاي 1982 تصويب شده و نيز بيانيه 15 جولاي 1982 (سند S/15296) رئيس شوراي امنيت، فراخواند.
شورا براساس گزارش 15 جولاي 1982 (S/15293) دبيركل، خواستار اجراي موارد ذيل مي‌باشد:
1- شورا مصراً خواستار آتش‌بس فوري و پايان بخشيدن به كليه عمليات‌هاي نظامي بوده و مجدداً اين درخواست خود را تكرار مي‌نمايد.
2- شورا مجدداً بر درخواست خود مبني بر عقب‌نشيني نيروها به مرزهاي شناخته شده بين‌المللي تأكيد مي‌كند.
3- شورا از اين حقيقت كه يكي از طرفين درگير قبلاً آمادگي‌اش را براي همكاري در اجراي قطعنامه 514 اعلام كرده، استقبال نموده و از طرف ديگر مناقشه درخواست مي‌نمايد كه به همين صورت عمل نمايد.
4- شورا بر لزوم اجراي بدون درنگ تصميمات خود درباره اعزام ناظراني جهت تأييد و نظارت بر آتش‌بس و عقب‌نشيني تأكيد مي‌نمايد.
5- شورا بر ضرورت و ادامه تلاش‌هاي ميانجي‌گرانه اخير تأكيد مي‌نمايد.
6- شورا بر درخواست خود از كليه دولت‌ها مبني بر ممانعت از هرگونه اقدامي كه به ادامه جنگ كمك نمايد، تأكيد نموده و خواستار كمك جهت تسهيل در اجراي قطعنامه اخير مي‌باشد.
7- شورا همچنين از دبيركل خواست در مورد اجراي اين قطعنامه طي 72 ساعت به شورا گزارش ارائه دهد.

برچسب‌ها: قطعنامه 522 شورای امنیت

قطعنامه 514 (1982)

مصوبه شوراي امنيت در جلسه 2383 خود، مورخ 12 جولاي 1982
شوراي امنيت با بررسي مجدد موضوع تحت عنوان "وضعيت ميان ايران و عراق"؛
با نگراني عميق در مورد ادامه مناقشه ميان دو كشور كه به خسارات سنگين جاني و مالي منجر شده و صلح و امنيت را به مخاطره افكنده است؛
با يادآوري مفاد ماده 2 منشور ملل متحد و يادآوري اينكه لازمه استقرار صلح و امنيت در منطقه، رعايت كامل اين مفاد است؛
با يادآوري ماده 24 منشور كه به موجب آن مسئوليت اوليه حفظ صلح و امنيت بين‌المللي به عهده شوراي امنيت واگذار گرديده است؛
با يادآوري قطعنامه 479 كه به اتفاق آرا در 28 سپتامبر 1980 تصويب شد و نيز بيانيه مورخ 5 نوامبر 1980  رئيس شورا (S/14244)؛
با در نظر گرفتن كوشش‌هايي كه خصوصاً دبيركل سازمان ملل متحد و نماينده او و نيز جنبش كشور‌هاي غيرمتعهد و سازمان كنفرانس اسلامي در جهت ميانجي‌گري مبذول داشته‌اند؛

1- خواستار آتش‌بس و خاتمه فوري كليه عمليات نظامي مي‌باشيم.
2- علاوه بر آن خواستار عقب‌نشيني نيروها به مرزهاي شناخته شده بين‌المللي مي‌باشيم.
3- تصميم مي‌گيرد گروهي از ناظران سازمان ملل متحد را به منظور بررسي، تأييد و نظارت بر آتش‌بس و عقب‌نشيني اعزام دارد و از دبيركل مي‌خواهد كه گزارش خود را در مورد ترتيباتي كه بدين منظور مورد نياز است به شوراي امنيت تسليم نمايد.
4- مصرانه مي‌خواهد كه كوشش‌هاي ميانجي‌گري به نحو هماهنگ شده از طريق دبيركل به منظور نيل به حل جامع اختلافات به نحو عادلانه و شرافتمندانه كه مورد قبول هر دو طرف در زمينه كليه مسائل مهم بر اساس اصول منشور ملل متحد، از جمله احترام به حاكميت، استقلال، تماميت ارضي و عدم مداخله در امور داخلي كشورها باشد، ادامه يابد.
5- از همه كشورهاي ديگر درخواست مي‌نمايد كه از هر اقدامي كه مي‌تواند به ادامه اختلافات دامن زند، خودداري ورزند و اجراي قطعنامه حاضر را تسهيل كنند.
6- از دبيركل تقاضا مي‌نمايد كه ظرف سه ماه، در مورد اجراي اين قطعنامه گزارش خود را تسليم نمايد.

 

برچسب‌ها: قطعنامه 514 شورای امنیت 1982
برچسب‌ها: قطعنامه 588 شورای امنیت

مصوبه شوراي امنيت در اجلاس 2248 خود مورخ 28 سپتامبر 1980

شوراي امنيت

 

با آغاز بررسي موضوع تحت عنوان "وضعيت ميان ايران و عراق" با توجه به اينكه بر اساس منشور سازمان ملل متحد همه دولت‌هاي عضو به حل اختلافات بين‌المللي خود از راه‌هاي مسالمت‌آميز متعهد شده‌اند، به نحوي كه صلح و امنيت بين‌المللي و عدالت به خطر نيفتد؛

همچنين با عنايت به اينكه همه دولت‌هاي عضو متعهدند در روابط سياسي بين‌المللي خود از تهديد يا كاربرد زور عليه تماميت ارضي يا استقلال سياسي كشور ديگر خودداري كنند؛

با خاطرنشان ساختن مفاد 24 منشور كه شوراي امنيت مسئوليت اوليه حفظ صلح و امنيت بين‌المللي را به عهده دارد؛

با اظهار نگراني عميق درباره وضعيت رو به گسترش ميان ايران و عراق:

1- از ايران و عراق مي‌خواهد از هرگونه كاربرد زور به فوريت خودداري كنند و مناقشه خود را از راه‌هاي مسالمت‌آميز و طبق اصول عدالت و حقوق بين‌المللي حل نمايند.

2- از آنها مصرانه مي‌خواهد هر پيشنهاد مناسب در مورد ميانجي‌گري، سازش يا توسل به نهادهاي منطقه‌اي يا ديگر راه‌هاي مسالمت‌آميز را بنا به انتخاب خود كه اجراي تعهداتشان را بر اساس منشور سازمان ملل تسهيل كند، بپذيرند.

3- از كليه كشورهاي ديگر مي‌خواهد حداكثر خويشتن‌داري را مبذول دارند و از هر اقدامي كه ممكن است به افزايش و گسترش بيشتر مناقشه منجر شود، خودداري كنند؛

4- از كوشش‌هاي دبيركل و پيشنهاد وي در مورد مساعي جميله براي حل اين وضعيت پشتيباني مي‌كند.

5- از دبيركل درخواست مي‌كند كه ظرف 48 ساعت به شوراي امنيت وضعيت را گزارش دهد.

برچسب‌ها: قطعنامه 479 شورای امنیت

این یک آهنگ فولکولریک حماسی بود که زمان جنگ استاد  میرزاوندی میخواند

 

تو چِنو داری میای ، با اسبِ چار ناله میای
دِ سینِه ی آسمو میایی، مِنی که وا بادی میای

دَستِکَتَه به وِ دَسِم، تا که اَفتو بَزِنَه
عشق پاکه دَس بِراری، دُشمِنَه دِ جا می کَنَه

اِ سُواره ا سُواره ا سُوار
مَنِمَه دِ اِنتظارِت، دِ زِمِسو تا بِهار

دَستِکَت ها وِ لَغوم ،تون بِکو پا تِه دِ رِکو
یَه بِرارِم یه بِرارِم یه بِرارِم یه بِرار

زَخمِ الماسَه دِلِم، دردَه بی دَرمونَه بِرار
دَسِ تو دَسِ مِنَه، دَسِ مَه بی جونَه بِرار

غَم دُنیانِه بَکُش ایسِه که اوفتامَه وِ پات
کُشتِنَه دُشمِن بَد اَس یا که تِه آسونه بِرار

زِل روز وَختی دِر اُوما ، وَعدَمُو دِ لُو آو
وَختی سُرخ مُوهَ گِلال دِ خینِ مِه مِثلِ شِرآو

تو چی ماهی دل وِ دَریا بَزَه دریانِه بِه یین
نُوونی مُردِن چِه سَختَه دِ سیاهی گُلِ ماه

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ترجمه:

تو آنچنان با اسب چهار نعل داری میای
از سینه آسمون که میای انگار که با باد میای

دستت را بده به دستم تا که آفتاب بزنه
عشق پاک رفیق دشمن را سرنگون می کنه

ای سوار ای سوار ای سوار
منتظرت ماندم از زمستان تا بهار

دستت به لگامه تند کن پا تو در رکاب
یک دانه برادرم یکی برادرم ای برادر

برادر دلم زخم الماس و درد بی درمونه
برادر دست تو دست منه و دست من بی جونه

غم دنیا را حالا که بپا ت افتادم بکش
برادر کشتن دشمن بده یا که برات آسونه

وعده مون طلوع آفتاب لب آب
وقتی که رودخانه از خونم چون شراب سرخ میشه

تو مانند ماهی دل به دریا بزن و دریارا ببین
نمی دونی مردن در سیاهی گل ماه چقدر سخته

برچسب‌ها: میرزاوندی_هنر

برچسب‌ها: رئیس جمهور صنایع موشکی کشور

برچسب‌ها: عملیات بیت المقدس

 

برچسب‌ها: عملیات والفجر9 تیتر روزنامه جمهوری اسلامی

برچسب‌ها: مراسم 13 آبان جبهه ها

برچسب‌ها: جنایات آمریکاست

#مرگ_بر_آمریکا2015 #down_with_usa_2015

برچسب‌ها: مرگ بر آمریکای دهه 60 انتشار 2015

این رزمنده جنگ تحمیلی در طول ۸ سال دفاع مقدس در کنار شهدایی چون بروجردی، صیاد شیرازی و ناصر کاظمی به نبرد پرداخت و مسئولیت فرماندهی قرارگاه عملیاتی حمزه سید‌الشهدا، فرماندهی ژاندارمری استان کردستان و جانشین فرمانده ژاندارمری شمال غرب کشور را بر عهده داشت. بعد از دوران جنگ ضمن بازنشستگی به عنوان عضو هیأت مدیره کانون بازنشستگان ناجا مشغول خدمت شد.
وی در دوران خدمتش بارها مورد تقدیر رهبر معظم انقلاب و رؤسای جمهور وقت کشور قرار گرفت.

 

برچسب‌ها: امیر سرتیپ بیژن بهرام‌پور

ای حسین  ما با شهادت یاران تو به اینجا آمده ایم دست ما را به ضریحت برسان
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی فاو(آبادان فعلی)

برچسب‌ها: آبادان فاو

برچسب‌ها: نگاه شهید برشهداء

 

برچسب‌ها: محرم دوران دفاع مقدس

 

برچسب‌ها: عزاداری رزمندگان حرم حضرت امام رضا محرم فیلم سخنرانی منتشر از سردار  شهید حاج حسین همدانی(ابو وهب) در دوران دفاع مقدس General Hossein Hame

برای دیدن فیلم روی تصویر بالا کلیک نمائید.

 

برچسب‌ها: سردار شهید حاج حسین همدانی

برچسب‌ها: شهید حسین همدانی ابو وهب حضرت آیت الله خامنه ای

از جوانی تا پیری در راه دفاع از ولایت و دین خدا و در آخر هم شهادت.

 

 

برچسب‌ها: سردار شهید حاج حسین همدانی

 

برچسب‌ها: رهبر انقلاب, دفاع مقدس

 

 

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی، صبح امروز(پنجشنبه) با صدور پیامی به ‌مناسبت هفته دفاع مقدس و روز تجلیل از شهیدان و ایثارگران، تاکید کردند: شهید و شهادت در فرهنگ اسلامی، مظهر حیات و درخشندگی است و گذشت زمان نتوانسته و نخواهد توانست جلوه ی نام و یاد شهیدان عزیز را کم فروغ سازد.

متن این پیام که همزمان با مراسم غبار روبى، عطرافشانى و گلباران مزار شهیدان در سراسر کشور از سوی حجت الاسلام و المسلمین شهیدی محلاتی نماینده ولى فقیه در بنیاد شهید و امور ایثارگران در گلزار شهدای بهشت زهرای تهران قرائت شد؛ به این شرح است:

بسم الله الرّحمن الرّحیم

گذشت زمان نتوانسته و نخواهد توانست-انشاالله- جلوه ی نام و یاد شهیدان عزیز را کم فروغ سازد. شهید و شهادت در فرهنگ اسلامی، مظهر حیات و بقاء و حضور و درخشندگی است؛ و این مائیم که باید با ارتباط و اتصال به این مفهوم بلند و ماندگار، برای خود و جامعه و کشور خود، بلندی و ماندگاری به دست آوریم. نامگذاری یک روز از هفته ی دفاع مقدس به این نامِ مبارک، ادای وظیفه ای در این راه است.

سلام خدا بر ارواح طیبه ی شهیدان و خانواده های صبور آنان.

سیّدعلی خامنه ای

2 مهر1394

برچسب‌ها: رهبر انقلاب

بر روی دیگر تصاویر کلیک کنید.

برچسب‌ها: لشگر ویژه اصناف

 بر روی دیگر تصاویر کلیک کنید.

برچسب‌ها: زیورآلات اهدایی مردم کمک رزمندگان جبهه

 

 بر روی دیگر تصاویر کلیک کنید.

برچسب‌ها: توپ 106

بر روی دیگر تصاویر کلیک کنید.

برچسب‌ها: اسرای ایرانی اردوگاه های رژیم بعث

 

برچسب‌ها: آزادگان

 بر روی دیگر تصاویر کلیک کنید.

 

برچسب‌ها: شیر زنان انقلاب

 بر روی دیگر تصاویر کلیک کنید.

تصاویر زرمندگان لشگر ذلفقار نیروی زمینی ارتش در دفاع مقدس1362

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 بر روی دیگر تصاویر کلیک کنید.

برچسب‌ها: تصاویر یک رزمنده ارتشی تیپ ذولفقار در منطقه شرهان
برچسب‌ها: جنایت آمریکا

 

 

برچسب‌ها: من یک روستایی هستم

 

برچسب‌ها: تصاویر یادگاری رزمندگان ارتش

 احمد دادبين فرمانده دلاور نيروي زميني ارتش، يار و همرزم شهيدان صياد شيرازي، حاج احمد متوسليان، حاج همت و ... او كه معروف بود به احمد بسيجي...

 

 

بر روی دیگر تصاویر کلیک کنید.

برچسب‌ها: امیر سرتیپ احمد دادبین

بر روی دیگر تصاویر کلیک کنید.

برچسب‌ها: زندگی جنگ

برچسب‌ها: مردم شناسی جنگ

بر روی دیگر تصاویر کلیک کنید.

برچسب‌ها: سردار شهیدحاج احمد کاظمی

برچسب‌ها: رزمندگان, ارتش خلبان احمد کشوری

بر روی دیگر تصاویر کلیک کنید.

برچسب‌ها: بسیج خلبان

 

 

 بر روی دیگر تصاویر کلیک کنید.

برچسب‌ها: شهید منصور ستاری, فرمانده نیروى هوایى, ارتش